Het Grugapark

Het weer blijft prachtig in Essen. En daar wilde ik gebruik van maken. Ik had al een paar keer gehoord over het Grugapark in Essen. Eerlijk gezegd kende ik het niet, terwijl het een vrij bekend park is. Hier kwam ik achter nadat ik het opzocht op internet. En zo besloot ik erheen te gaan. Ik pakte wat spulletjes in en ging richting het Grugapark. Ik heb daar een hele tijd doorgebracht. Heerlijk, een beetje lezen, een beetje mensen kijken en een beetje zonnen, ook al word ik helemaal niet bruin.

De volgende dag appte Désirée mij dat ze zich helemaal niet lekker voelde en graag naar huis ging. Ik was ook van plan naar Nederland te reizen omdat ik verder geen les meer had en er een Pinkstervakantie was in Duitsland. Daardoor hebben we vrij. Ik schreef dat ik eerst nog wat lessen had, maar daarna wel met haar mee wilde zodat ze niet alleen hoefde te reizen. Zo gezegd, zo gedaan. We spraken af elkaar te ontmoeten in Oberhausen. En zo gingen we samen richting Nederland. De dagen daarna heb ik tijd gespendeerd met mijn vrienden en familie.

Op tweede Pinksterdag werd ik uitgenodigd mee uiteten te gaan met de ouders van mijn vriend en mijn vriend natuurlijk. Dit was erg gezellig. De rest van de week ben ik aan de gang geweest met mijn schoolwerk van Duitsland en Nederland. De Nederlandse tentamenweek komt er namelijk ook aan en ik moet nog een aantal verslagen inleveren voor het einde van dit jaar. Daarnaast moest er nog even naar mijn rechterpols gekeken worden. Ik had al ongeveer acht dagen last van mijn pols bij de alledaagse bewegingen. Eerst dacht ik dat de pijn vanzelf over zou gaan, dit was helaas niet het geval. Alles werd nagekeken, inclusief mijn arm. Het goede nieuw was dat er geen ontsteking in de pees zat. (Pfiew.) Men kwam tot de conclusie dat het een overbelaste pols was en helemaal met mijn flexibiliteit kon dit nog makkelijker gebeuren. Ik kreeg medische tape om mijn pols die functioneert als een tweede huid. Het geeft extra versteviging en moet de bloedsomloop stimuleren. Ik kreeg ook nog een polsverbandje eromheen voor nog meer stevigheid. En daar loop ik nu de afgelopen dagen mee rond. Ik moet het eventjes aanzien hoe of wat. Mocht er toch een ontsteking komen, dan moet ik medicijnen krijgen.

Ik laat gauw weer wat weten.

Een update

De afgelopen weken begon echt heerlijk. Het was prachtig weer in Essen en ik hoefde eindelijk geen winterjas meer aan om naar buiten te kunnen. Hierdoor kreeg ik ook wat minder zin in school haha. Ik wilde graag van de zon gaan genieten. Nu heb ik gewoon mijn lessen gevolgd en heb ik in mijn vrije tijd veel buiten gespendeerd.

Ook had ik met Manouk en Petar afgesproken. Ik zou bij hun op bezoek komen en dan zouden we avondeten maken. Maar eerst moesten Petar en ik nog naar een hoorcollege. Nadat deze was afgelopen vertelde Petar dat hij nog even snel langs de bank moest. (Wat problemen met het aanvragen van een Duitse rekening.) ‘Geen probleem, ik ga met je mee.’ zei ik tegen ‘m. En zo gingen we op pad en zag ik weer een andere kant van Essen. Zelf heb ik geen Duitse rekening aangevraagd, dus het meegaan naar de bank was ook nieuw voor me. Nadat we klaar waren bij de bank, gingen we naar het appartement dat Manouk en Petar huren voor hun verblijf in Essen. Ik zie Manouk niet zo vaak omdat we op verschillende dagen les hebben en verschillende uren les hebben. Leuk om d’r weer te zien. We hebben de rest van de middag geklets en over onze ervaringen verteld.

Op een gegeven moment ging Manouk even de lasagne opwarmen en dekte we de tafel. Wat smaakte de lasagne me goed. Vervolgens nog een toetje en toen zaten we echt wel vol. De avond hebben we doorgebracht met kaartspelletjes en gesprekken.

We vergaten een beetje de tijd en op een gegeven moment bedacht ik me dat ik nog naar huis moest haha. Gelukkig kwam dat allemaal goed.

Ik merkte dat het soms erg fijn is even met je klasgenoten te praten. Opnieuw had ik het erg naar me zin.

Naar Bonn

Deze week had ik met Désirée afgesproken. Op maandag en dinsdag had ik lessen en op woensdag zou ik vanuit Essen naar Bonn reizen. Dus daar ging ik dan met mijn logeerspullen en een slaapzak. De reis ging goed en nog vrij vlot ook (helemaal geen vertragingen). Ik was helemaal enthousiast want ik kwam onder andere door Keulen heen, en daar was ik nog nooit geweest. Prachtig, voor wat ik even zo zag vanuit de trein.

Eenmaal op station Bonn aangekomen moest ik even wachten op Désirée. Niet veel later kwam ze aanlopen. We gaven mekaar een fijne knuffel. Toch apart als je zo altijd met elkaar les hebt en elkaar zo even kan zien en nu opeens niet. We gingen snel richting de bus om mijn spullen in haar kamer te zetten en even wat te drinken.

Toch wel enigszins uitgeput kwamen we aan op Dees haar kamer. Ik kijk om me heen en bedenk me hoe anders Bonn is in vergelijking met Essen. Nu weet ik dat Essen in het Ruhrgebied ligt en Bonn de voormalige hoofdstad van West-Duitsland was, maar toch. Een prachtige stad. Ook de kamer van Désirée ziet er heel leuk uit. Echt anders dan bij mij. We drinken wat en beginnen te kletsen. Op een gegeven moment zegt Désirée, ‘We moeten niet te veel praten nu, anders blijft er geen tijd over om de stad te bezoeken.’ Klopt, dat is waar. En zo dronken we ons laatste slokje op en gingen er weer op uit. Ik krijg een soort van rondleiding door de stad en zie een paar prachtige plekjes en gebouwen. Onder andere het gebouw waar Désirée meestal les heeft. ‘Wow.’ zei ik. Daarnaast hadden we ook nog eens geluk met het weer. Er was namelijk regen voorspelt, maar daar hadden wij geen last van op het moment dat we de stad gingen bekijken. We hadden een heerlijke middag in de stad.

We gingen weer terug naar huis om de boodschappentassen op te halen. We zouden “even gauw” de boodschappen voor het avondeten halen. Zo konden we nog een beetje op tijd eten en zou het niet zo zijn dat we pas tegen acht uur zouden eten. Ja… dat ging mis. We hebben zo’n twee tot drie uur rondgelopen op het pleintje en zowat de hele supermarkt leeggekocht. Work in progress zullen we maar zeggen.

Eenmaal weer thuis hebben we toch maar tegen acht uur het avondeten klaar gemaakt. (Schnitzels, jawel haha.) De rest van de avond hebben we het rustig gehouden en Netflix opgezet. Was ook wel nodig, want we moesten beide even goed bijkomen.

De volgende ochtend deden we ook rustig aan en pakte ik mijn spullen weer in om terug te gaan naar Essen. De reis verliep weer vlot en eenmaal thuis aangekomen begon het gewone riedeltje weer. Lekker schoonmaken en schoolwerk afmaken.

Al met al had ik een hele leuke week en heb ik er flink van genoten.

De eerste lesweek

Zo.. mijn eerste lesweek zit er weer op. Afgelopen weekend ben ik in Nederland geweest om Pasen te vieren met mijn familie. Heerlijk, even bijkomen. Eenmaal terug in Essen, barstte ik in tranen uit. Ik heb het er toch moeilijk mee. De heimwee slaat echt ontzettend toe. En het blijft maar komen. ‘Sterk houden.’ zeg ik tegen mezelf. Ik ruim het één en ander op in mijn kamer en bereidt mezelf voor, voor de eerste les op dinsdag.

Die dinsdag ga ik braaf naar mijn les toe. Al snel heb ik door dat ik de enige Erasmus student ben in die klas. De les zou om 10.00 uur beginnen, maar het eerste kwartier is iedereen inclusief de docent met zijn eigen spullen bezig. Ik kijk een beetje om me heen en check nog een keer of ik wel ingeschreven sta. Om 10.15 uur begint de les dan echt. De docent begint direct over de inschrijvingen. Oh men, wat kreeg ik het daar warm van. Er werden allemaal termen genoemd die ik niet kende en mijn naam stond ook niet op het lijstje. De docent maakte wel heel duidelijk dat je ingeschreven moest staan, anders werd je volgende week niet toegelaten in de les. Vol is vol. Tegen 11.00 uur zei de docent dat ze klaar was en dat de echte lessen volgende week zouden beginnen. Ik wilde gaan inpakken toen ik doorhad dat mijn mede klasgenoten allemaal eerst klopte op de tafel en vervolgens pas hun spullen inpakte. Vreemd…

Ik had lunch met de andere Nederlanders wat gezellig was. Vervolgens hadden Petar en ik samen Laut und Schrift. Wow, dat was even wennen. Veel minder modern dan wat ik gewend was vanuit Nederland. De docent haalde een projector op en begon haar verhaal te houden. Stiekem lachte ik even. Een heel nieuw gebouw wat er prachtig uit ziet, en zij komt aan met een projector. Opnieuw viel mij aan het einde van de les op dat iedereen klopte en vervolgens hun spullen inpakken om weg te gaan. Ik moet erachter zien te komen waar dit voor is.

Nadat ik wat klasgenootjes had gesproken kwam ik erachter dat dit een soort applaus was voor de docent zodra die klaar was met de les. Interessant. Daarnaast was ik ook iedere keer verbaasd dat iedereen in de klas een kwartier van te voren zijn of haar spullen begon in te pakken. Uhhh, de les is nog niet voorbij, dit is onbeleefd. Maar ik had het mis. De les is wel een kwartier van te voren afgelopen. Er zit een goede reden achter, dit is namelijk de tijd die je nodig hebt om van les te kunnen wisselen. Weer wat geleerd, en ik vond het ook wel slim bedacht!

Voor zover mijn schoolavonturen.

De aankomst

Hoi allemaal,

Vandaag is de dag dan aangebroken dat ik voor ongeveer vier maanden naar Duitsland verhuis om aan de universiteit Duisburg-Essen te studeren en in Essen te gaan wonen. Ik besloot met de trein richting Duitsland te gaan. Er is namelijk een nieuwe verbinding van Arnhem richting Düsseldorf. Als ik dan in Oberhausen overstap naar Essen, ben ik er zo. Helaas ging dit vanmorgen niet door, de treinen reden niet. Dan maar via Venlo. Nadat ik zo’n beetje elke overstap miste, was ik na 6 uur reizen eindelijk op de universiteit. Ik had het er moeilijk mee. Ik voelde me alleen. Tot mijn verbazing werd mij verteld dat ik ook nog eens 300 euro moest betalen als bijdrage aan de universiteit en het OV. WAT?! Oke, OV begrijp ik nog wel, maar dit had wel gemeld mogen worden.

Ik kreeg ontzettend veel informatie en papieren mee. En zo ging ik voor het eerst naar mijn kamer. Het was nog best moeilijk om het te vinden. Ik had wel een papiertje meegekregen met een screenshot van waar mijn straat zat, maar daar werd ik niet echt wijzer van. Ook had ik geen internet. Daar stond ik dan… Ik zag iemand de hond uitlaten en besloot aan haar te vragen hoe ik bij mijn straat kon komen. Zij wist mij gelukkig te helpen.

Eenmaal in mijn kamer moest ik het internet gaan regelen, wat helemaal niet werkte. Ik had netjes alle stappen gevolgd die ik in de mail had ontvangen, maar het internet ging het niet doen. Ook was er verder geen WiFi in het gebouw. Als je WiFi wilde, had ik gehoord, moest je zelf een router gaan kopen. Daar had ik niet zoveel zin in. Nog meer geld kwijt, en wat moet ik ermee als ik weer klaar ben in Essen? Dan maar even zonder internet. Gelukkig heb ik wel WiFi op de universiteit en heb ik een telefoonbundel waarmee ik kan appen.

Vrijdag was de eerste introductie dag. Niet bijzonder goed aangepakt, helaas. Al snel let ik niet helemaal meer op. (Alle informatie die wordt gegeven hebben we ook in alle mailtjes staan.) Die middag ga ik met nog een paar naar het winkelcentrum van Essen. Hoop gedoe bij de Saturn, want ja, Duitsland kent WiFi niet zo goed… Ik snap sowieso niet zo goed waarom er in de gebouwen waar de Erasmus studenten zitten niet een gewoon WiFi netwerk is. We zijn toch niet de eerste generatie die hier komt om een paar maandjes hier te studeren? Ik besloot dat ik niet zoveel moeite ging stoppen in een router etc. Kost me te veel geld en zo heel erg de behoefte naar internet heb ik niet.

Op maandag gingen de introductiedagen verder. We zijn naar het Landschaftspark in Duisburg geweest. Na afloop zijn we nog even in een kroegje geweest met de Erasmus studenten en hebben de meeste nog wat gegeten. Vervolgens gingen L. en ik weer richting onze kamer en hebben we P. begeleid naar zijn kamer. P. is namelijk blind. Heel bijzonder hoe hij dit dan toch durft te doen. We hebben fijn met elkaar gekletst.

Een vrij intensieve week.

Welkom

Hoi en welkom op mijn reisblog.

Ik ga voor mijn studie 4 maanden in Essen studeren. Om jullie een beetje op de hoogte te houden van wat ik allemaal meemaak, heb ik dit blog.

Ik zal proberen iedere twee weken een stukje blog te schrijven.

Veel plezier en tot gauw!

Groetjes,

Emma